het vliegtuig is overboekt

Schiphol.
Inchecken via de balie is uit de tijd.
Maar ik had geen zin om via internet in te checken. Ik doe het wel op het vliegveld. Via de incheckmachine.
En dat kan. Makkelijk. Mijn rugzak lever ik af bij de balie voor buitengewone bagage. Ik heb nog geen zitplaats, maar dat ga ik regelen bij de gate. Ik sjouw relaxt het vliegveld door. Ga in de rij voor de gate

Ik heb verzuimd thuis in te checken en geen zitplaats gereserveerd.
En nu sta ik op reserve. De baliemedewerker legt het allemaal zorgvuldig uit.
Het kan en mag. De Europeese regels verbieden het niet en heb ik nooit ergens gelezen dat dit vaak gebeurt? Ik voel me een inwoner uit de vorige eeuw die vergeten is met de tijd mee te gaan.
Ik mag relaxt gaan zitten in de hal voor de gate. Gewoon lekker zitten en wachten tot ik opgeroepen word. Ik maak zeker kans en anders is er wel een volgende vlucht. De KLM heeft inspanningsverplichting. (wat een fraai woord)
De baliemedewerker, Kevin Dunant zie ik op het naambordje, is een keurige man die de ongemakkelijke boodschap vriendelijk, begripvol en duidelijk overbrengt. Hij is vast getraind hierop, denk ik. Want ik word helemaal niet boos, of geërgerd of gefrustreerd. Ik voel ook geen agressie en neigingen om de man de balie over te trekken. Nee, ik krijg de indruk dat de fout bij mij ligt. Ik heb een mail gehad en daarin stond dat ik in kon checken en nog veel meer informatie. Ik had geen zin om die mail te lezen. Ik krijg zoveel mails en ik houd van deleten.

Ik vraag om een borrel als frustratieservice.
Kevin lacht en knipoogt. 'Half 9 in de morgen,' zegt hij. 'U heeft vast geluk. Ga gewoon lekker zitten, dan roepen wij u om.'

Ik ga zitten. Rijen stoelen.
Er wordt omgeroepen. Over bagage die uit het vliegtuig wordt gehaald als the passenger niet binnen 5 minuten opdaagt. Er worden mensen opgeroepen om stoelen in een vliegtuig te gaan pakken. Vanwege de overboeking.
Ik ga naar de wc. Er staat een lange rij. Bij de mannenkant is niemand. Ik duikt een mannen wc in. Het plassen gaat daar prima. Als ik uit de wc kom staat er een rij mannen. Ze kijken naar mij. Ik denk aan de bordjes 'ladies' en 'gentlemen' die ik ooit verwisselde en de verwarring die dat opleverde. Daar heb ik nu geen tijd voor.
Ik word omgeroepen. 'Mevrouw Kuipers wilt u naar de balie gaan?'

Ik heb geluk. Dat heb ik vaker. Ik krijg een plaats in the economy class comfort. Vooraan in het vliegtuig. Ik verkeer in een klein gezelschap die het geluk met mij deelt. Voorste rij. Veel beenruimte. Naast mij een aardige jongen, een Antilliaan. Ik herken de uitspraak. De speciale W van Weet je. Dat doet hij vaak, de W zo uitspreken dat hij opvalt als W.
En hij praat. Met mij en de jongen naast hem en met de stewardess bij wie hij een fles cognac koopt.
Misschien moet ik het advies van de baliemedewerker om voor de terugvlucht tijdig in te checken niet opvolgen. Het bevalt me hier.
Ik moet nog 5 uur. De helft zit er bijna op.
Ik pak de cuba gids. Mijn reis door Cuba voorbereiden.
Mijn nekkussen opblazen voor een tochtje met Klaas Vaak. Hoog door de lucht.
Verhalen construeren
Nog even dan zie ik Elsbeth..

17 februari 2014