Het lettertje dat een cijfertje moet zijn

Met potlood omcirkelt hij het lettertje. 'Fout,' zegt hij. 'U hebt er een letter van gemaakt, maar het is een cijfer. Dat betekent dat u een nieuwe afspraak moet maken.'

Het is de tweede x dat ik daar zit. Zesde etage. World Trade Centre.
De vorige x had ik geen barcode en toen zei hij: 'Zonder barcode kan ik nix, dat betekent dat u een nieuwe afspraak moet maken. Over een maand, want eerst komen kerst en oud en nieuw.' Het was december 2015.

Nu moet ik weer een nieuwe afspraak, maar de tijd dringt. Nog een paar weken en het vliegtuig vertrekt.
Met of zonder mij. Om kans te maken dat het vliegtuig met mij zal vertrekken zit ik daar op de zesde etage van het World Trade Centre.
Deze x gaat het om een lettertje dat een cijfertje moet zijn. Alles is in orde. De barcode. De foto van 5 cm x 5 cm, met oren, zonder glimlach. In de formulieren moet ik iets vermelden over mijn voorgeslacht. Ik heb Nederlandse wortels. En dat is geen probleem.
'U komt uit Groningen,' zegt de man als hij de papieren bekijkt. 'Dat is een lange reis.' 'Ja,' zeg ik en denk aan de reis naar India. Maar dan begint hij over het lettertje.
De man is aardig en bereidwillig, maar dit kan hij niet door de vingers zien. 'U moet een nieuwe afspraak maken,' zegt hij.
Ik wil geen nieuwe afspraak. Ik wil het vandaag afhandelen.
'Ik kom helemaal uit Groningen,' zeg ik, 'wat is er mogelijk?' Daarbij bedwing ik me , kijk de man glimlachend aan en herhaal: 'Dit is de tweede x dat ik hier kom. Helemaal uit het Hoge Noorden. Wat is er mogelijk?'
'Dat lettertje moet een cijfertje worden,' zegt de man. 'Als u dat voor 12 uur regelt dan ik doe ik het ervoor.'

Even later zit ik naast een juffrouw met een fluoriserende hoofddoek in de bibliotheek van de stad om het lettertje te wijzigen in een cijfertje. ' Sssstt,' fluistert de juffrouw als ik vertel over het formulier, en de verkeerde letters en cijfers, ' .....dit is een stiltebibliotheek.....'
Ik luister en hoor hoe mensen zwijgend lezen, denken, bladzijden omslaan en tikken op toetsenborden. In stilte dowload, tik en print ik het formulier opnieuw.
Als ik weer bij de man in het World Trade Centre zit lijkt alles in orde. Hij scant vervolgens mijn vingers en mijn iris. Legt mijn paspoort op een stapel.
We geven elkaar een hand en ik vertrek.

Maar ik vergeet de zin: 'Entry to Restricted Areas not Permitted'. Ik had de man moeten attenderen op die zin. Die moet er NIET in.
Met die zin kom ik Andaman niet in. Dat heeft Sonal Jain gemaild.
'Note,' mailde hij ' incase your visa has been received, kindly do check and ensure that there is NO SEPARATE STAMP stating: -Entry to Restricted Areas not Permitted- If this exists do contact the indian mission to amend the same.'
Zo kwam ik er achter dat de Andaman eilanden restricted areas zijn.
In die restricted areas wil ik duiken met Barefoot Scuba Dive Resort. Beach no 3, Havelock. Ik wil schildpadden, haaien en krokodillen spotten. Het verhaal checken van de toerist en de krokodil: 'There has been a fatal incident... So we request guests to exercise caution and vigilance while entering waters in Andaman Islands.... '
Ik wil haaien spotten. Een half jaar geleden was ik in de Sinai en ontmoette Werner. Overdag doken we in de Rode Zee en 's avonds vertelden we elkaar duikstories. Hij vertelde over Andaman en de haaien. Hij had er 6 gezien. 'Ze zwommen boven mij,' zei hij 'en ik lag roerloos op de bodem en vergat te filmen.' Werner maakt prachtige duikfoto's en flims. In de Rode Zee flimde hij een grote octopus die zich langzaam over het koraal bewoog. Hij maakte foto's van een zwarte vis met witte stippen die een rode vis inslikte en daar in bleef steken.
Werner vertelde me zijn duikavonturen. Hij vertelde over die haaien. Natuurlijk wil ik haaien zien. Volgens mij willen alle duikers dat. Het gaat om spanning en avontuur en risico's.
(Zorg dat je niet aangevreten wordt. Angst is riskant, dan ruiken ze je. Snuffelen is geen probleem)
Als je het avontuur overleeft, heb je wat te vertellen. Zorg dat je een camera hebt en leg je avontuur vast.
Ik heb een GoPro geregeld.

En dan zijn er de schildpadden. Noord Andamans. In de avond komen ze het strand op, leggen eieren en laten ze daar achter. Samen met de locals mogen toeristen die eieren verzamelen en naar een plaats brengen waar ze veilig uit kunnen komen. De jonge schildpadden worden later weer vrijgelaten. Ik wil er graag bij zijn. Het gaat om the Leather Back, the Olive Ridley, the Hawks Bill en the Green Turtel. Van die namen word ik al opgewonden.
andamanpristineresorts.com. Het kost veel moeite om er te komen en veel moeite om er overnachtingen te boeken. Ik wil een low budget Bamboo Lodging. Ik heb gebeld en gemaild en gilde toen het gelukt was.
Maar met de zin ' Entry to Restricted Areas not Permitted,' mag ik niet naar de Andamans, geen schildpadden, haaien, krokodillen. Zonder die zin mag ik wel.
Ik heb er nog over gebeld. Met the Indian Mission. Toen ik het uitlegde zei de man: 'Madam, daar ga ik niet over dat is aan de ambassade.'

Uiteindelijk kwam het visum, zonder beperkingen!!!!
Ik sprong duizend gaten in de lucht !!!!!

Alleen reizen is alleen organiseren. Ik ga 2 maand naar Azie, inmiddels heb ik er 2 maand organisatietijd ingestoken. Minstens. Het gaat vaak om lettertjes en cijfertjes. Vliegtickets en verblijf bewijzen. Ik heb ze geordent in schoenendozen. Rode, roze en oranje. Mijn huis ligt vol reisgidsen. Overal liggen to do lijsten. Deze week ontving ik malariapillen. Ik heb inentingen gehaald. Deet tegen insektenbeten. Ik heb loopslippers. Minitoiletartikelen. Opschrijfboekjes. Ik kan geld overmaken naar de andere kant van de wereld.
En verder reis ik graag op de BonneFooi.
Soms een beetje naar links, soms een beetje naar rechts. Ik zie het wel. Ter plekke.
....pfffft...wow..