Ongeduld

Onlangs las ik een artikel over positieve psychologie. Het ging over optimisme en zelfvertrouwen. Ontwikkelen. Focussen.
Waar psychologie zich voorheen vooral bezig hield met problemen, een jaar of 15 geleden ontstond aandacht voor positieve psychologie. Centraal staat kracht en het vergroten van welbevinden.

Misschien ligt mijn toepassing buiten de marge, ik houd een slag om de arm, maar vandaag legde ik de positieve psychologie over -ongeduld- mijn zwakte. Ik wilde mijn kracht -geduld- ontwikkelen en versterken.
Hier en nu sta ik in rijen wachtenden te wachten op mijn beurt. En als ik eindelijk aan de beurt ben geweest, schuif ik een andere rij in. Overal is het wachten en ik voel mijn ongeduldige ik. Ongedurig en rusteloos staat ie te dringen.
Ook voor de wc zijn wachtenden. Mensen zitten meer dan 5 minuten op een wc. Ik vraag me af wat ze 5 minuten op een wc doen en denk aan het nieuwste senseo apparaat. ....sorry..... een blubberig flimpje van een collega waarbij de senseosmurrie shocking en hilarisch een kopje ingespurt wordt. Hoe leg ik het uit.. geef je fantasie gewoon even de vrije teugel...
Ik sta in de rij voor de wc. Ik hoor sprutgeluiden. Ik wacht en denk aan het filmpje. 5 minuten.. Uiteindelijk mag ik naar binnen, loos de nood en ga verder naar de volgende wachtrij.

Geduld. Iedere x word ik onderworpen aan een geduldproef. Geduld op de proef. Een proeve van geduld.
En opeens in de zoveelste rij denk ik: Ik heb geduld, ik focus en verbeeld me... dat ik ..geduld... heb...
Maar de rijen wachtenden word niet minder. Ik roep in mezelf steeds harder: geduld, ik heb geduld, geduld!
Als ik uiteindelijk begin te schreeuwen 'GEDULD', weet ik het. Het is een mission impossible.
Beter kan ik mijn ongeduld accepteren. Wat is er trouwens mis met ongeduld? Het levert rusteloosheid. Slurpt energie. Je blijft er slank en levend bij. En ik haal het vliegtuig heus wel. En val dan uitgeput in slaap. Geduld of ongeduld, het maakt geen verschil. Denk ongeduld het positieve veld in. Trek het aan, slurp het op.

Hier en nu sta ik op vliegveld Schiphol, kijk naar buiten en lees op een billboard : Dubai here I come.
Als ik dadelijk het wachten overwonnen heb stap ik in een vliegtuig van the Emirates en vlieg naar Dubai. (here I come)
Daar ga ik weer ongeduldig in de wacht om uiteindelijk over te stappen op een vliegtuig naar Chennai, India (here I come)
Nog even stoeien met ongeduld... spelen, slurpen..
En positief focussen: Ongeduld is kracht! Ik neem het mee Azie in.
Het avontuur is begonnen ...
Ik mag naar binnen...