Ik kan niet slapen

'Op straat in een tas. Midden op straat. Het verkeer reed er gewoon langs. Dat is opzet geweest. Ze wilde hem niet en hij moest dood. Een bus chauffeur heeft hem toen opgepikt en naar de regeringsopvang gebracht; die brachten hem bij ons.'

'De meeste baby's die weg gedaan worden zijn illegaal. Buiten een huwelijk om dus. Dan heb je hier als moeder echt een probleem. Ook meisjes zijn een probleem. Die kostten klauwen vol geld, als ze gaan trouwen. Dat moeten de ouders van dat meisjes dus betalen. De jongen hoeft niks. Zijn ouders ook niet. Maar het meisje moet gouden sieraden meenemen en de bruiloft betalen, enz.'
'Drie meisjes is echt teveel.'

'Van sommige kinderen weten we geen naam of geboortedatum. Die bedenken we dan zelf.'
'Kousalya heet ze. In de stromende regen lag ze als baby van ongeveer 2 maanden in een boodschappentas bij de ingang, 's morgens om 5 uur. Een paar vodden en een briefje, daarop stond dat Kousalya haar naam is. Als de honden haar gevonden hadden...'

Ik kan niet slapen

Kousalya is nu 15 jaar. Op haar schooluniform staat 'leader'. Dat betekent leider van de hele school. Van alle kinderen. Ik praat met haar. Ze wil later dokter worden.

'Kinderen zonder arm bijvoorbeeld, dat is ook moeilijk voor ouders. Als ze gehandicapt zijn worden ze vaak weggedaan. Wij noemen ze: 'special baby's'.
De baby heeft geen armen. Ze zit op mijn schoot, heeft grote zwarte ogen en kijkt naar mij. Ze is donkerbruin, heeft kleine donkere voetjes met lichte roze teentjes. Ze beweegt haar benen alsof het armen zijn. Met haar voetjes drukt ze op de toetsen van een babykeyboard.
Op het briefje staat: 'Ik ben te oud en te zwak. Ik kan niet voor haar zorgen.'

Ik wil slapen

'Mannen staan boven, vrouwen staan onder. Dat is het probleem.'
Vrouwen zitten schrijlings achter op de brommers. Benen bij elkaar. Lange jurken.
De directeur van de school is een vrouw.
'Meisjes gaan niet naar de high school, ze moeten dan verder reizen; ouders zijn bang dat er onderweg iets gebeurt. Ze vinden het ook niet nodig.'
'Ik ben directeur, mijn vrouw is koningin.'
Geen blote schouders.

'Als je echt wilt weten hoe India is moet je 's avonds de straat op gaan. Dat is niet veilig, maar dan weet je wel wat er gebeurt. 's Avonds en 's nachts gebeurt het. Drank is een groot probleem.' 'Mannen denken alleen aan zichzelf.'
'Ik spreek ouders aan op hun verantwoordelijkheid. Meisjes zijn wel belangrijk. "Wie zorgt er voor jullie als je ziek bent?" vraag ik. Dan knikken ze. Dan weten ze heus wel dat meisjes er toe doen.'
'Dat kinderen naar school gaan. Dat willen we.'
'Er zijn allerlei subsidiepotten voor onderwijs, maar de mensen kennen die mogelijkheden niet en dat vindt de regering wel best. Maar wij kennen regels en passen ze toe, maken de kansen.
Daar zijn ze niet blij mee. Arm moet arm blijven en rijk, rijk. Met onderwijs verandert dat. Dus is onderwijs gevaarlijk.'

Rijk is dik.
Arm is dun.
'Auntie... auntie.....!!'
'Auntie.... are you going to sleep?'


Bethel Agricultural Fellowship, Salam
5 februari 2016