Verhalen

Raghnat laat me foto's zien van de vissen die hij vangt. De vis is zo groot als een man. Op de foto heft hij de vis bij de bek omhoog ter hoogte van zijn eigen hoofd, de staart hangt op de grond.
'Hoe doe je dat?' vraag ik
'Ik duik onder water,' vertelt hij. 'Gewoon zo, zonder zuurstoftank. Ik kan een paar minuten zonder adem te halen. Dat heb ik als kind geleerd. Ik ben hier geboren. Later ging ik naar Bangalore, maar nu woon ik hier al weer 6 jaar. En voorlopig blijf ik. Hier is het goed.
Vroeger zwommen en doken we altijd als kinderen. Toen heb ik vissen geleerd. Ik vis met een harpoen. Eerst ving ik kleine vissen, maar ze werden steeds groter. En nu dus: grote vissen. Ik eet ze of verkoop ze.
Maar die harpoen, dat is illegaal. Verboden door de regering.'

Duiken zonder zuurstoftank. Dat verhaal hoor ik vaker. Ik zat in het wegrestaurant mangosap te drinken om mijn haaienavontuur te vieren. Want hier is geen bier. Al 3 week leef ik zonder bier of drank. Op een paar avonturen in Puducherry na. Dus vierde ik de haaien met mangosap en vertelde een local-man mijn haaien avonturen.
De man vertelde mij over zijn leven met water en duiken.
'Toen ik een jongen was dook ik met mijn vrienden in de baai waar nu de ferry is. Van kleins af aan kwamen we daar. We leerden er duiken zonder zuurstoftank. Ik heb maar 1 x in mijn leven met een tank gedoken. Ik duik gemakkelijk een meter of 20 zonder zuurstof. Ik kan mijn adem lang inhouden. Dat kon ik altijd al. Dat leerden we gewoon toen we kind waren en we in het water speelden.'

Ik hoor en lees af en toe verhalen over stammen die op Andaman wonen. Het is te vergelijken met Papoea's op Nieuw Guinea en Bosjesmannen in Afrika. De stammen op Andaman wonen in reservaten, gebieden die hen beschermen, zodat ze het leven kunnen leiden dat hun verre voorouders ook leidden. Ze leven daar van wat de jungle hen biedt. Dat ze door de overheid beschermd worden is van de laatste tijd.
Ik lees erover in 'De laatste 500, een expeditie naar de dwergvolken van de Andamanen,' geschreven door Heinrich Harper. Het boek gaat over de De Onge's, de Sentinelezen, de Groot-Andamanesen en de Jarawa's. De oorspronkelijke bevolking van de Andaman eilanden. Ik lees over kolonisering, ontworteling, gesjoemel, strijd en onbegrip. Overleven en uiteindelijk acceptatie van een levenswijze die teruggrijpt in de verre historie.
Nazaten van deze stammen hebben zich ook vermengt met de lokale bevolking. Ze wonen en lopen hier.
Ik kom ze soms tegen.


Havelock, Andaman
21 februari 2016

Morgen ga ik naar Noord-Andaman, dat is ongeveer 250 kilometer verderop. Ik reis er een dag over. De boot, de bus, de bus en dan hoop ik dat ik aankom. Het blijft een verrassing.
Morgen: Pristine Beach Resort!!!!