De charmes van Bangkok

Toen ik 3 jaar geleden in Bangkok kwam maakte de stad een overweldigende indruk op mij. Ik herinner me de ringwegen rond de stad, de bijzondere voertuigen, ik zag roze taxi's.
Ik herinner me de drukte, de chaos en de grote hoeveelheid mensen die anders waren dan de mensen die ik kende van Noord Nederland. In het centrum rond Khoa San Road werd voedsel bereid, gewoon op straat. Overal was kleur, ik rook onbekende geuren, hoorde de typische keelklank van de Thai.
De stad kwam knetterend binnen.

Vandaag kom ik vers uit India Bangkok binnen. Ik voel geen alertheid als ik een taxi-chauffeur aanspreek en een taxi regel. Ik maak gewoon een praatje met hem. De snelwegen zijn rustig. Het verkeer houdt zich aan de regels; stopt voor rode stoplichten. Zonder veel bijzonderheden beland ik bij Sam Sen Sam Place, mijn guesthouse van 3 jaar geleden. Ik verblijf er deze keer een aantal nachten, krijg de zelfde kamer met hoog plafond, glanzend gelakte vloer en wit geverfde schrootjes. Ik weet nog dat ik me er thuis voelde. De mensen zijn vriendelijk en ze lachen. De straat waar het guesthouse ligt is rustig, ondanks de ligging in het centrum. Er is veel ruimte in het huis, overal staan planten. Ik voel even aan het blad, het lijken plastic planten, maar ze voelen levend; een vrouw loopt met een gieter.

Als ik even later richting Khoa San Road loop (De Herestraat van Bangkok) hoor ik opeens Nederlands achter mij spreken. En even later weer. Ik zie veel toeristen en backpackers. Er ligt geen vuil op straat. Ik herinner me dat je beboet wordt als je iets op straat gooit. En ook dat er geen afvalbakken zijn. ( nog steeds niet) Ik kan hier gewoon oversteken. Heb de indruk dat ik als voetganger gezien wordt. Als ik mijn stophand opsteek stoppen auto's voor mij.
Ik krijg een 'gewoon' gevoel. Ik denk zelfs even aan 'saai' en 'toeristisch'. Bangkok is een keurig, nette stad. Wat doe ik hier. In Chennai waagde ik mijn leven als ik alleen maar naar naar het verkeer keek. De trottoirs stonden daar overvol met handeltjes, naast het trottoir stond een aaneengesloten rij geparkeerde brommers. Het verkeer raasde langs de brommers. Spelregels leken er niet te zijn. Honden en koeien liepen overal. Als voetganger moest je daar je weg zoeken. Ik heb vaak gedacht: 'levensgevaarlijk.'
Oversteken was nog levensgevaarlijker dan gewoon levensgevaarlijk. Ooit probeerde ik mijn stophand in te zetten het had geen enkele effect. Ik werd niet gezien, mijn hand werd niet gezien.

Vandaag de dag denk ik: Bangkok is een nette internationale metropool.
Van die gedachte zak ik in. Dus zet ik hem aan de kant. Scoor mandarijnensap. Ik weet nog dat ik daar altijd high van werd; toen mijn zus hetzelfde effect wilde bereiken met de nederlandse mandarijntjes lukte dat niet. Vandaag kick ik op Aziatische mandarijnensap; ga door naar de pad thai wokker aan het begin van Khoa Shan Road voor echte onverwoestbaar lekkere pad thai.
Mijn entree in Bangkok is gemaakt. Ik zwalk door Koa Shan Road. Hoor en zie overal westerse backpackers. Scoor een bonte broek, een biertje en sjouw door naar een massagesalon.
Massages behoren tot de highlights van Bangkok. Al voor ik op reis ging; al voor India en Andaman verheugde me op een massage in Bangkok. Een stevige Thaise massage.
Even later lig ik op een zolderkkamertje achter gebloemde gordijnen op een matras op de grond. Boven mij een stevige Thaise die me onder handen neemt. Mijn spieren kneed, mijn lijf bewerkt.
Aaahhh... nu weet ik weer wat Bangkok te bieden heeft...

Als ik later die avond door donker Khoa San Road loop, zie ik een vrouw met haar voet stampen. Ze verjaagd 2 ratten. De ratten sprinten opzij, ik zie de ingang van een riool. De ratten loeren, klaar voor een nieuwe strooptocht op zoek naar restanten en afval.
Op het terras met een biertje zie ik grote kakkerlakken. Ik til mijn voeten op.
Bangkok heeft zijn eigen duistere charmes..


2 maart 2016
Bangkok