De Andaman Trunk Road

Vandaag reis ik van noord Andaman naar zuid Andaman. Ik vertrek om half 6 in de morgen uit Kalipur en kom uiteindelijk om half 6 in de avond aan in Port Blair.
De reis gaat via Diglipur. Om half 8 vertrekt daar een bus naar Port Blair.
Het stukje van Kalipur naar Diglipur (40 minuten) wilde ik met de tuktuk, want de locale bus, vertrekt om half 6; veel te vroeg. Dan moet ik een uur wachten in Diglipur voor de overstap. Ik vroeg de receptie om een tuktuk te regelen. Het lukte niet. Er was geen telefoon verbinding. En dat is typisch Andaman. Verbindingen zijn niet hun sterkste punt.
Dus moest ik om half 6 met de locale bus.

In de bus van Diglipur naar Port Blair lijk ik de enige westerling, de meeste reizigers hebben Indian looks. Misschien ben ik zelfs de enige toerist. Ik vind het allemaal best.
Ik slaap, lees en schrijf wat. En verder kijk ik gewoon uit het raam. Op mijn ticket staat dat ik een bus heb met AC. Maar de koelte komt van buiten, door de open ramen.
We reizen hele einden, door het oerwoud, door dorpen, gele stukken land met koeien; ik zie landbewerkers. De landschappen zijn soms indrukwekkend. Woest en ruig en ondoordringbaar met kokospalmen, bananenbomen, kreekjes met bruin water en mangrovebomen. Ik zie veel bamboestruiken. De weg is smal en hobbelig, de bus schudt en trilt soms heftig.
Andaman bestaat uit eilanden. Toch is er een weg van noord naar zuid. Het is de Andaman Trunk Road (ATR) Vandaag rijd ik hem. De weg gaat door het oerwoud, langs het water en over bruggen. Ik zie borden met: 'gevaar krokodillen'. Twee keer maken we een oversteek met de pont. Volgeladen met bussen, auto's en mensen draait de pont het water op en gaat een stuk langs de oever om daarna het water over te steken. Na de laatste oversteek belanden we in het gebied van de Jarawa's.

In de Lonely Planet lees ik: 'Er is een negatieve kant aan het rijden van de Andaman Trunk Road: de weg snijdt dwars door het gebied van de Jarawa's en bracht de stam onnodig in contact met de buitenwereld. Modern India en het leven van deze etnische groep lijkt niet samen te gaan - ieder keer dat Jarawa's en andere bewoners van Andaman contact met elkaar hebben, leidt dat tot misverstanden, ergernis, teleurstelling en in het slechtste geval tot geweld en doodslag. Indiase antropologen en groepen die de belangen van etnische stammen behartigen, zoals de Survival Internationel, willen dat de ATR afgesloten wordt. Op dit moment mag het verkeer alleen in convooien tussen 6 uur 's morgens en 3 uur 's middags passeren. Stoppen en fotograferen is streng verboden, evenals elk contact met de Jarawa bevolking.'

De Jarawa's zijn enkele van de oorspronkelijke natuurvolken van Andaman. Samen met nog een aantal stammen leven ze geïsoleerd en hebben geen contact met de buitenwereld. Ze hebben een geschiedenis van onbegrip, verdrijving uit hun oorspronkelijke gebieden, strijd en pogingen tot kolonisatie. Maar de Jarawa's hebben zich verzet tegen inmenging en vermenging. Inmiddels wonen ze in reservaten en worden beschermt. Contact van buitenaf is verboden.
Vier keer per dag is er een convooi waarbij auto's en bussen onder politiebegeleiding door het gebied worden geloodst. Vandaag moeten wij een uur wachten voor het convooi vertrekt. Ik vraag bij de politiepost naar de reden van het convooi. 'Er is geen gevaar', zegt een politieman, 'maar het zijn regels die we uitvoeren. Vroeger was er wel gevaar, maar de laatste tijd is het rustig.'
Ik zou ze graag even zien, de Jarawa's, 'negrito's' (kleine negers) worden ze genoemd in het boek van Heinrich Harrer. (De laatste 500, een expeditie naar de dwergvolken van de Andamanen) Maar ik begrijp het standpunt van de Indiase regering. Geen contact, want uiteindelijk zal dat leiden tot het einde van deze stam.

Rond een uur of 6 kom ik aan in Port Blair. Het was een heftige rit met veel schudden en schokken.
Ik ga naar Aashiaanaa Guesthouse.
Morgen vertrek ik naar Chennai en vandaar naar Dubai om meer dan 24 uur later in Bangkok aan te komen.
Port Blair en Bangkok liggen hemelsbreed een paar honderd kilometer bij elkaar vandaan.
Voor mij wordt het een wereldreis..


Van Kalipur naar Port Blair
Zondag 28 februari 2016