Kan niet bestaat niet

Ik ken iemand wiens quote is: 'kannietbestaatniet'.
Nu ontdekte ik lang geleden al dat 'kannietbestaat', heus bestaat; maar toen ik hoorde: 'artrose, dat betekent: 800 kilometer lopen kan niet; let wel die hemelse pelgrimsreis van Zwitzerland naar Spanje, besloot ik: 'kannietbestaatniet'.
In de praktijk bleek het vooral een kwestie van de mind resetten.
Nou ja.... ik minimaliseer... maar toch.. uiteindelijk gebeurde de omslag vooral in mijn hoofd

Artrose.. of het in de familie zit, vroeg de dokter. 'Neeehh,' zei ik, maar nog geen half jaar later kreeg mijn lieve zus een nieuwe heup. Vanwege artrose. Daarna liep ik weer vele kilometers met haar. En waarschijnlijk zou ze met die nepheup gewoon de 800kilometervanzwitserlandnaarspanje mee kunnen lopen (als ze dat zou willen, maar ze wil niet)
Bij mij was het beginnende artrose (volgens de foto) en dan moet je geen gekke dingen doen met je gewrichten. 'Overbelasting,' zei de dokter: 'aanpassen en ermee leren leven, volgens de officiële wetenschap
en..... 800 kilometer kanniet.'

'Bekijkhetmaar,' zei ik.

En maakte een ronde langs het alternatieve circuit. Liet de kraker met een hamer op mijn bekken en ruggengraat slaan. Het deed zo zeer dat ik dacht dat het wel moest helpen.
Op advies at ik vette haring en avocado's. Ik startte met de kweek van sprouts, een intensief werkje. Ik neem ze mee naar het werk, ze staan naast mijn computer. Mijn collega verdacht mij van het verzorgen van Tamagotchi's ... oftewel plantaardige virtuele huisdieren; ik praat ermee, en uiteindelijk eet ik ze (naast de vegetarische slager nu ook de vegetarische kannibaal)
Op advies slik ik voor een vermogen aan pillen
Het gaat goed met me. Ik loop kilometers. Schaal de pijnklachten in tussen 0 en 5.
0 is nix en bij 5 is lopen 'kanniet'. Ik heb nooit 5 en vaak 0 of 1

Dan besluit ik me toe te leggen op de springstart bij het wakeboarden, waarschijnlijk een slecht idee. Want soms word ik bij een missprong het water doorgesleurd en dan voel ik na afloop de dijbeenderen door de heupkommen knarsen. Maar ik kan het niet laten, en waarschijnlijk is er ook geen link te leggen tussen eindeloos pelgrimeren en kraakbeenverbeterende sporten, want (een feitje tussen haakjes) versleten kraakbeen is het punt waar het om draait bij artrose. Mijn geest wordt echter zo gelift door al dat springen over het water en de zo vrijgekomen endorfine voert me naar dezelfde hemelen waar ook de pelgrimage naartoe voert. Een goede voorbereiding dus

Overgewicht is ook zo'n ding. Een beladen rugzak legt letterlijk en fysiek overgewicht in de schaal, dus kocht ik een grammenweegschaal en woog alles. En als ik alles schrijf bedoel ik vooral reetveters en shampoo flesjes. Ik ga voor minimalistisch. Geen langebroek, maar een pantytje voor onder de lichtgewicht korte broek, en verder laat ik alles thuis; koop een mooi turkooizen rugzakje, (het oog wil ook wat) (974 gram) die ik volstop met de panty, het kort broekje, de aller allerlichtste tandenborstel (weegschaaltje mee naar de Etos) roze nagellak, mijn pelgrimspaspoort en een paar van de vrolijkste en nuttigste bladzijden uit de gids 'Franzosischer Jacobsweg, via Podiensis von Le-Puy-en-Velay bis zu den Pyrenaen'

En nu ben ik ben er klaar voor
Dinsdag vlieg ik naar Lyon, pak daar de trein naar Le-Puy-en-Velay
en woensdag...
ga ik op weg, het pelgrimspad op

....op hoop van zegen....


Zaterdag 9 september 2017