Speelkwartier

Lang geleden op mijn lagere school heette pauze, 'speelkwartier'. We mochten dan een kwartiertje spelen. En als mij gevraagd werd: 'wat is het mooiste van school?' dan zei ik: 'doe mij maar 'speelkwartier'. Later werd het speelkwartier ingeruild voor 'pauze'. Dan stond je bij elkaar te praten op het plein of te roken achter het fietsenhok (dankzij dat rookverbod heb ik gerookt ;)

Hier en nu heb ik 4 en halve week pauze. Ik loop door zuid-Frankrijk.
Maar vandaag besloot ik tot een speelkwartier en neem ook gelijk de ruimte wat betreft het kwartiertje. Mijn speelkwartier beslaat 2 dagen, inclusief 2 nachten.
Ik wil bijtanken. Rust, slapen, relaxen en spelen

Ik scharrel wat door het bos. Franse pelgrims wijzen me op kastanjes. Die liggen hier overal in de bossen. Het zijn wilde kastanjes en ze zijn eetbaar. De eerste x dat ik ze at was tijdens de camino Portugues. Ook daar lagen ze op het pelgrimspad en 1 van de pelgrims wist hoe het werkte met poffen en pellen. Ik weet nog hoe lekker dat was maar ook: wat een heidens karwei. Vandaag dacht ik: dat is een klus geschikt voor mijn speelkwartier (spelen met kastanjes ;) En ook verder scharrelde ik mijn kostje bij elkaar.
Zo vind ik paddestoelen in de kleine weilandjes tussen de bossen. Ik doe aan save research want Aart schrikt zich dood bij de gedachte alleen al dat ik paddo's eet. Ik vertelde hem het verhaal van de ervaren paddenstoelenzoekster. Na jaren paddo's zoeken en eten at ze een paddo die leek op een eetbare paddo, maar de giftige groene knolamaniet bleek te zijn. Je gaat eraan dood. En dat was wat de paddoplukster overkwam.
Ik kijk dus wel uit, want doodgaan is wel het laatste wat ik doe @ Martijn
Het bos is ook verder rijk gevuld, ik vind munt voor de thee en appeltjes voor bij de kastanjes.

Ik heb een hut geregeld voor 2 dagen bij Golinhac.
Ik was moe, mijn heup deed zeer. Ik vertelde erover in 'tegenwind'.
Mandy reageerde daarop met: 'degene die zijn lichaam kent en daarnaar luistert is het meest dapper in mijn ogen'.
Hans van S. schreef: 'doe niet alsof je een marathon moet winnen. Volgens mij is het tijd voor een luxe kamer met bad'.
En Ellen: 'Het is heel onbelangrijk hoeveel km je per dag loopt. Het gaat toch om de weg, jouw pad.'

Zo kwam ik op het idee van een speelkwartier binnen de pauze.
Het werd een hut voor mij alleen met 2-persoonsbed en een douche (geen bad Hans ;)
Ik vind het ontzettend relaxt. De zon schijnt en ik moet me (toch wel) bedwingen om niet een eind te gaan lopen. Gewoon de kastanjes poffen en pellen, de lamellen van de paddo's halen en de rest in stukken snijden en dan bakken in roomboter. Die tip gaf de hutbeheerder die ik mijn paddo's liet checken op giftig of eetbaar. Het zijn streekproducten, zelf gesprokkeld en bereid in mijn hut en daarmee extra lekker.
Ik zit in de zon, lees mijn e-book, het verhaal gaat over overleven in de wildernis. Drink muntthee, eet de paddo's met een lokale courgette en de kastanjes met de appeltjes. Ik loop naar de kerk van Golinhac, zit daar gewoon een tijdje en ervaar de stilte.

Het gebeurt allemaal in het speelkwartier.

Golinhac
Maandag 25 september 2017