Zwijgen in stilte

Het klooster zwijgt in stilte. Zonder woorden of taal voel ik de kracht van zachtheid. Denkend aan onmacht en irritatie omdat ik niet in woorden weet te vatten wat zo graag gezegd wil worden. In ontvangen en verzenden hulpeloos. Mijn oren in onvermogen gesloten.

Een monnik draagt een poes in zijn armen. Het gewaad tot op de grond, zwart met een witte strook, bijeengehouden door een touw. Hij koestert haar. Op zijn hoofd een blauw keppeltje, tussen zijn lippen een sigaret.

De gewelven laten geluiden wederkeren als ik zing over vrede en liefde. Zwaluwen vliegen er feilloos tussendoor. Heen en weer spelen ze zwevend en dansend door de lucht. Ze brengen me in verwarring. Ik begrijp het niet, zoals zoveel wat mij te boven gaat. Maar het gras is groen en zacht als ik ga zitten om te kijken. De wind en de kou kruipen tussen de poorten en arcades. Ze nemen me over, mijn lichaam herinnert zich hoe kou de afgelopen dagen via mijn benen omhoog trok naar mijn rug, mijn buik en mijn armen. Nauwelijks beschermt. Gewelven hebben de kleur van zand, grijze aarde met zwarte toetsen. Bezoekers maken foto's en fluisteren stilte tussen de kruisgang. Trappen met uitgesleten treden leidden naar ruimtes gevuld met atmosfeer, die zich trillend voortbeweegt. Binnen hoog en uitgesneden. Buiten oud verweert en bemost. De klok slaat galmend over Monasterio de Santa Maria de Sobrado. Ik zing over de geest van hierboven, leer mij geloven, hopen liefhebben door uw kracht. Hemelse vrede daal op mij neder waar ik op hoop en in geloof dat wij gods kinderen zijn .

Halleluja

Sobrado dos Monxes

Zondag 14 mei 2023