Pelgrims zijn masochisten

Gister Lugo en vandaag Lugo, een stad op de grens van Asturië en Galicia. Een dagje rust. De eerste dag landen we in een hotel met een trap, een lift en een receptie waarachter een man zit met 2 vouwen tussen zijn wenkbrauwen.

Omdat we vandaag slechts 10 minuten voor uitchecktijd vertrekken worden de lijnen tussen zijn wenkbrauwen scherper. Hij is vet geïrriteerd, zegt Rosanne.

Naast de trap, de lift en de geïrriteerde receptionist heeft het hotel gangen met nummers. Wij hebben kamer nummer 205. De deur is gesealt met een strook papier die herplakbaar blijkt. In de kamer is een bad, er zijn twee bedden met witte dekbedden. Alles ademt de onpersoonlijkheid van gelikte luxe. Schoon grijs strak glad wit en net.

Na krakende stapelbedden, volgepropte slaapzalen, opeengestapelde pelgrims, rugzakken in gangpaden, stinkende sokken aan bedspijlen, felle bedlampjes die door de kieren van mijn, met zachte oogdoppen uitgevoerde, slaapmasker schijnen; blijken pelgrims ook nog es in staat om 's nachts dwars door oordoppen met een -geavanceerde ruisonderdrukking- te snerpen en te knierpen.

Het ongemak, de pijn, blaren, slecht slapen, vroeg op, plastic bedden, berg op berg af, zware rugzakken; pelgrims zijn ware masocisten.

De overgang naar onpersoonlijke luxe ontlokt ons tot de uitspraak: 'niet klagen'.

Rosanne ligt eindeloos in bad te weken tot het vel van haar voeten loslaat. Ik verf mijn haar met henna, aangemaakt in een papieren bekertje van het hotel, mijn tandenborstel als roerstokje. De witte handdoeken krijgen bruine vlekken, ze doen denken aan diarree. En als ik mijn haren uiteindelijk in bad uitspoel drijf ik nog even in dat bruine naar oer en aarde ruikende water. Mijn huid wordt er geel van. Rosanne maakt een foto, niet geschikt voor publicatie.

De volgende dag verhuizen we naar een albergue met keuken. Als we aankomen blijkt er een opstopping bij de ingang van het hostel te zijn door pelgrims die zich inschrijven, maar er is geen keuken. Dat wordt ons echt te veel. We maken rechtsomkeert en gaan naar een hostel Porton, ruim en sfeervol. Uiteindelijk zakken we neer op een bank in het authentieke inpandige café. Er heerst een houten sfeer met omgekeerde emmers die dienst doen als lampen. We voelen ons er thuis. 5 sterren

Lugo

Vrijdag 12 mei 2023