Plotseling dook hij mijn bed in
Blijf op de hoogte en volg akke
28 Februari 2014 | Cuba, Havana
Gisteravond kreeg ik gezelschap.
Plotseling sprong het uit de muur en dook mijn bed in. Of eronder of ernaast.
Misschien mijn rugzak in, mee op reis en dan heb ik opeens een verstekeling.
Geen van beide mogelijkheden vind ik aantrekkelijk.
Ondanks het feit dat gezelschap gewenst is.
Ik reis immers alleen. Ik slaap alleen. Kieskeurig zijn, ik weet het, en anders leert cuba het wel; kieskeurig zijn is een luxe.
En toch heb ik in dit geval liever geen gezelschap.
Toen ik uiteindelijk mijn bed in moest, deed ik dat met enige voorzichtigheid. Natuurlijk had ik tevoren gezocht naar mijn bezoeker, maar zo flitsend als hij verscheen, zo flitsend leek hij te zijn verdwenen. Dus stelde ik mezelf gerust en ging ook naar bed.
-ook- dat woord. Toen ik het hardop zei wist ik dat ik fout zat.
En naast het woord -ook- is er nog -hardop zeggen-
Tegen wie zou ik hardop -ik ga ook naar bed- moeten zeggen? Tegen mezelf? Sorry ik ben nog niet versleten.
Dus ik zei -ook naar bed- tegen iemand anders. Iemand die al in bed was.
Ik schrok toen ik me realiseerde dat ik daarmee het bedgezelschap over mezelf afriep.
Mogelijk sloeg de vermoeidheid toe. Ik wilde naar bed. Zonder -ook- of wie dan ook (hè?)
Cuba is een warm land, dus ik trek het dunne doorschijnende lapje stof over mijn lijf. Knijp mijn ogen dicht en probeer ontspannen gedachten op te roepen.
Ze belanden bij het rookhol.
Na uren rondsjokken op Mojito, een cubaans paardje, die mij moeiteloos de bergen invoert, beland ik bij een tabaksschuur. Ik stijg af en wordt door Raoul meegenomen naar binnen, de schuur in. Binnen zitten meer mensen. We krijgen een verkorte cursus sigaren maken in het spaans. Rauol vraagt iedere x comprendo? Ik zeg ieder x no, en dan is hij tevreden. De schuur hangt vol tabaksbladeren aan lange latten. Naast elkaar, boven elkaar, tot in de nok. Sommigen zijn nog groen, anderen zijn bruin. De bruine hebben al een langere droogtijd gehad. Dat verzin ik zelf, zonder info uit de cursus, want het lijkt me logisch. Maar misschien zit ik fout. Soms bedriegt de uiterlijke schijn. Dat maak ik vaker mee.
Uiteindelijk moeten we smoken. Smoken. Je leest het goed. Een sigaar rook je niet, maar smookt je. In ieder geval in cuba. Ik vind het verschil duidelijk.
Mijn sigaretten rook ik.
Mijn sigaren smook ik.
Ik zou het zo in mijn eigen cursus kunnen zetten.
Raoul doopt een sigaar in honing en geeft hem aan mij. Ik moet hem aansteken en dan wil ik de honing aansteken. Dat is fout. De honingkant gaat in de mond. De andere kant gaat in de fik.
Even later zit ik te smoken. En ik smook niet alleen, het hele gezelchap smookt. Rookwolken en sigarendampen kringelen rond onze hoofden. De tabaksschuur is donker en door de sigarenoefening wordt de schuur donker en mistig. Het is een heerlijk bijeenzijn. Ieder lurkt tevreden aan zijn of haar sigaar. De tevreden roker, ooit een begrip in Nederland, inmiddels uitgestorven. De roker verbannen naar winderige natte buitenplaatsen en stoepjes. De verstoten roker.
Cuba houdt de roker in ere.
Niemand van het gezelschap praat. Ieder trekt rustig, beheerst en met een wazige blik aan zijn sigaar. Ik raakt relaxt en ontspannen. Zak langzaam een beetje ineen.
Auw, wat voel ik?
Help wat gebeurt daar? In mijn bed? Bijten? Ik voel iets bijten!
De onverwachte bezoeker springt mij weer voor de geest, Of misschien springt hij op mijn voeten of in mijn benen.
Het licht.. waar zit het lichtknopje hier ergens? Ik stoot mijn knie tegen iets hards, ik struikel over iets zachts, de bezoeker? Ik voel iets scherps.
De lichtknop waar zat die ook weer?
De badkamer, dan maar. Daar zat toch ook licht. Ik voel een klein zwenkknopje.
Licht. Eindelijk.
Ademhalen, ooit geleert op een cursus. In en uit. In en uit.
Dan rustig mijn bed inspecteren. Nix.
Ik inspecteer mijn been. Een rode plek. Als een zoen..
Ik weet het weer: Cuba. Ik ben op Cuba.
Daar liggen de belevenissen op straat. Of in een tabaksschuur. Of in bed, dat kan ook nog.
Cuba, sigaren, mannen, beesten. Rum, bier en mojito's
En nog veel meer.
Maar dat bewaar ik voor de volgende x
Plotseling sprong het uit de muur en dook mijn bed in. Of eronder of ernaast.
Misschien mijn rugzak in, mee op reis en dan heb ik opeens een verstekeling.
Geen van beide mogelijkheden vind ik aantrekkelijk.
Ondanks het feit dat gezelschap gewenst is.
Ik reis immers alleen. Ik slaap alleen. Kieskeurig zijn, ik weet het, en anders leert cuba het wel; kieskeurig zijn is een luxe.
En toch heb ik in dit geval liever geen gezelschap.
Toen ik uiteindelijk mijn bed in moest, deed ik dat met enige voorzichtigheid. Natuurlijk had ik tevoren gezocht naar mijn bezoeker, maar zo flitsend als hij verscheen, zo flitsend leek hij te zijn verdwenen. Dus stelde ik mezelf gerust en ging ook naar bed.
-ook- dat woord. Toen ik het hardop zei wist ik dat ik fout zat.
En naast het woord -ook- is er nog -hardop zeggen-
Tegen wie zou ik hardop -ik ga ook naar bed- moeten zeggen? Tegen mezelf? Sorry ik ben nog niet versleten.
Dus ik zei -ook naar bed- tegen iemand anders. Iemand die al in bed was.
Ik schrok toen ik me realiseerde dat ik daarmee het bedgezelschap over mezelf afriep.
Mogelijk sloeg de vermoeidheid toe. Ik wilde naar bed. Zonder -ook- of wie dan ook (hè?)
Cuba is een warm land, dus ik trek het dunne doorschijnende lapje stof over mijn lijf. Knijp mijn ogen dicht en probeer ontspannen gedachten op te roepen.
Ze belanden bij het rookhol.
Na uren rondsjokken op Mojito, een cubaans paardje, die mij moeiteloos de bergen invoert, beland ik bij een tabaksschuur. Ik stijg af en wordt door Raoul meegenomen naar binnen, de schuur in. Binnen zitten meer mensen. We krijgen een verkorte cursus sigaren maken in het spaans. Rauol vraagt iedere x comprendo? Ik zeg ieder x no, en dan is hij tevreden. De schuur hangt vol tabaksbladeren aan lange latten. Naast elkaar, boven elkaar, tot in de nok. Sommigen zijn nog groen, anderen zijn bruin. De bruine hebben al een langere droogtijd gehad. Dat verzin ik zelf, zonder info uit de cursus, want het lijkt me logisch. Maar misschien zit ik fout. Soms bedriegt de uiterlijke schijn. Dat maak ik vaker mee.
Uiteindelijk moeten we smoken. Smoken. Je leest het goed. Een sigaar rook je niet, maar smookt je. In ieder geval in cuba. Ik vind het verschil duidelijk.
Mijn sigaretten rook ik.
Mijn sigaren smook ik.
Ik zou het zo in mijn eigen cursus kunnen zetten.
Raoul doopt een sigaar in honing en geeft hem aan mij. Ik moet hem aansteken en dan wil ik de honing aansteken. Dat is fout. De honingkant gaat in de mond. De andere kant gaat in de fik.
Even later zit ik te smoken. En ik smook niet alleen, het hele gezelchap smookt. Rookwolken en sigarendampen kringelen rond onze hoofden. De tabaksschuur is donker en door de sigarenoefening wordt de schuur donker en mistig. Het is een heerlijk bijeenzijn. Ieder lurkt tevreden aan zijn of haar sigaar. De tevreden roker, ooit een begrip in Nederland, inmiddels uitgestorven. De roker verbannen naar winderige natte buitenplaatsen en stoepjes. De verstoten roker.
Cuba houdt de roker in ere.
Niemand van het gezelschap praat. Ieder trekt rustig, beheerst en met een wazige blik aan zijn sigaar. Ik raakt relaxt en ontspannen. Zak langzaam een beetje ineen.
Auw, wat voel ik?
Help wat gebeurt daar? In mijn bed? Bijten? Ik voel iets bijten!
De onverwachte bezoeker springt mij weer voor de geest, Of misschien springt hij op mijn voeten of in mijn benen.
Het licht.. waar zit het lichtknopje hier ergens? Ik stoot mijn knie tegen iets hards, ik struikel over iets zachts, de bezoeker? Ik voel iets scherps.
De lichtknop waar zat die ook weer?
De badkamer, dan maar. Daar zat toch ook licht. Ik voel een klein zwenkknopje.
Licht. Eindelijk.
Ademhalen, ooit geleert op een cursus. In en uit. In en uit.
Dan rustig mijn bed inspecteren. Nix.
Ik inspecteer mijn been. Een rode plek. Als een zoen..
Ik weet het weer: Cuba. Ik ben op Cuba.
Daar liggen de belevenissen op straat. Of in een tabaksschuur. Of in bed, dat kan ook nog.
Cuba, sigaren, mannen, beesten. Rum, bier en mojito's
En nog veel meer.
Maar dat bewaar ik voor de volgende x
-
28 Februari 2014 - 16:34
Martha Van Der Velde:
Hoi Akke,
Nou meid, wat een avonturen. Je kunt nog zo veel lezen over verschillende reizen maar je eigen ervaring, de praktijk is toch de beste toetssteen.
Ik weet hoe vervelend mannen kunnen zijn en als je er dan een leuk vind, valt het ook weer tegen.
Je duikt wel midden in de cultuur van het land door je tussen de locals te begeven.
Ik bewonder je moed.
Ben benieuwd wat voor eng beest jou gebeten had in je bed, laat maar horen.
Ben benieuwd naar je volgende verhalen.
Veel reisplezier
Martha ( Weltevrede )
-
28 Februari 2014 - 17:37
Frank:
Ha, Martha is me voor, met die toch voor de hand liggende vraag: wat voor beest heeft je te grazen genomen? Soort van spin? Schorpioen? Nee hè, zou niet goed zijn.
Ik denk dat in een volgend hoofdstuk dat raadsel wel een antwoord zal krijgen.
Dat verhaal over het smoken doet naar een sigaar verlangen (Nijmeegs: een sigeur). Misschien koop ik er morgen wel een, ter ere van jou, en rook ik hem terwijl ik een denkbeeldige docu in mijn hoofd afdraai: 'De Avonturen Van Akkie Op Cuba', ondertitel: 'Minicursus Mannen Afhouden'.
Ben het met Martha eens: ook ik vind het moedig van je, dat je je zo vrij en onverveerd tussen volstrekt onbekende mensen met een heel andere cultuur begeeft.
Hou je haaks, en keep on writing, we need it!
Liefs van Nijmeegse Frank. -
28 Februari 2014 - 22:21
Akke Kuipers:
Het raadsel van het beest..
Misschien blijft dat voor eeuwig een raadsel, zoals in het leven veel raadsels zijn zonder antwoorden.
Dat maakt het mysterie. Waar zouden we zijn zonder mysterieuze zaken?
Ik hoef niet overal een antwoord op. Het beest leverde het verhaal aan
samen met een sigaar valt er veel te overwegen
Ik duik het relaxte (nou ja) locale leven nog even in
-
01 Maart 2014 - 10:15
Aart:
-ook-, en daarmee stap je zomaar een andere wereld binnen. Mooi!
Je maakt er echt iets moois van! Thanx
Liefs
Aart
-
01 Maart 2014 - 15:43
Hilda:
Ha die Akke,
Jij en het beest gezellig griezelig, maar wel een mooi verhaal!
En jij aan het smoken past bij je!
Prachtig zoals jij schrijven kunt ik geniet ervan ga zo door!
Heel veel plezier hoor!
-xxx- -
01 Maart 2014 - 17:03
Akke Kuipers:
@aart: -ook- de magische wereld van het woord X
@hilda: ja gezellig dankje!
Smoken.. ik raak nog verslaafd..
Dankje!!! Hvj
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
