De straat in Puducherry

De steden barsten uit hun voegen. Overal zijn mensen. ze zitten op straat, ze liggen op straat, slapen op straat, slapen op handkarren, in wachtende tuktuks. Er zijn veel bedelaars, magere mensen die hun hand ophouden, geld vragen, smeken. Mensen zonder been, arm, vreemde voeten, vlekken in het gezicht.
Overal wordt in gehandeld. Bij een open riool zitten mensen, hele families. Ze verzamelen, zoeken dingen. 'S avonds zie ik vuurtjes op de stoep. Een man met een kind, overdag zaten ze er, 's avonds zitten ze bij een vuurtje.
Handeltjes in kokosnoten, gewoon op de grond. Mensen eten op de stoep.
Er is heel veel verkeer. Massa's mensen bewegen zich traag door de straten. ze lopen, ze fietsen, karren, brommers, scooters, tuktuks, auto's.
Oversteken is niet eenvoudig. Ik blijf het gevaarlijk vinden. Gister reed er een brommer tegen me aan. Ik liep rechtdoor, de brommer kwam van achteren, sloeg af en kwam daarbij tegen mij aan. Het liep goed af.

Anthony vertelt me het verhaal van de rijbewijzen. hij komt uit Parijs en moest hier examen doen om een rijbewijs te krijgen. 'Het is een kwestie van geld,' zegt hij. 'Bij het bureau zeiden ze: '' dat kunnen we wel regelen." Voor 2500 roepies (ongeveer 35 euro) had ik het rijbewijs. Ik hoefde geen examen te doen.' 'Maar als je een ongeluk veroorzaakt?' vraag ik. 'Het blijft een kwestie van geld. Betaal en je komt ermee weg.'
Dit verhaal maakt dat ik wel uitkijk als ik onderweg ben. Ik heb weinig vertrouwen in de verkeersveiligheid. Iedereen doet maar wat. Er lijken geen regels. Rijden door rood is normaal. Jeba vertelde dat er in Chennai 7 stoplichten zijn met camera's. Iedere chauffeur kent die plekken. Ze stoppen er. Als je een boete krijgt en niet betaald wordt je auto ingerekend.

In The Times of India lees ik over een ongeluk op de weg van Salem naar Madurai. Het was afgelopen zaterdag rond 3 uur. Een vrachtwagen geladen met cement botste op een autobus. Er waren veel doden en gewonden. Ik realiseerde me dat ik op dat moment ook reed in een bus van Salem naar Madurai, de bus had pech en vervolgens had ik pech met de verbindingen naar Madurai.
Pech of geluk, achteraf is alles anders.

Op en van mijn zwerftochten kom ik een hospice tegen

Tegenover Raj Logde Guesthouse is een kerk. Gister nam ik een kijkje. De deur stond open en gaf toegang tot een binnenplaats met veel bomen en groen. Ik ervaarde het als een vredige plek. Midden in de drukke stad was hier rust, bomen, groen. Rechts van de binnenplaats was een eetzaal vol kinderen, links van mij een kapel. Er kwam een vrouw naar me toe, gekleed als non, zwarte dracht, een ketting met een kruis. de vrouw praatte goed engels. Ze vertelde dat het een huis is waar kinderen wonen, hulp opvoeding, verzorging. Overdag gaan ze naar school. Ik wilde graag in de kapel kijken, maar op dat moment waren er gebeden. Kom morgen om 3 uur, zei de vrouw. En dat ga ik dadelijk doen.


Donderdag 11 februari 2016
Puducherry