Asfaltjungle

Na een uurtje lopen zak ik neer op een terras.

Helen zit er ook en stort een spraakwaterval over me uit. Naast ons zitten Spanjaarden aan de wijn. Ik kijk op mijn horloge: het is 9.45. Dus praten we over drank in de ochtend en ik zeg: geen bier voor 4. Helen begint over alcoholvrij. Dan wil ik zeggen: -hopelijk wat padjes zonder asfalt-, maar zeg: -hopelijk wat padjes zonder alcohol-, alsof ik al wat op heb en het onderscheid tussen asfalt en alcohol vervaagt.

Voorlopig moet ik het met asfalt doen. Ik moet door de voorsteden om Oviedo te bereiken.

Helen noemt de verstedelijking -levendig-, ik gebruik het woord:-asfaltjungle-.

Onderweg maak ik m'n eerste praatje met een Spanjaard. Hij vertelt dat daar in de verte, die witte stad, dat is Oviedo. 4 uur lopen. Ik zie huizen snelwegen en fabrieken. Gracias, zeg ik en Buenos dias.

Even later loop ik 'de camin de urbanizatión', dat is hier een straatnaam. Hoe veelzeggend, je zult maar wonen aan De Urbanisatie 197c of De Asfaltjungle 293.4b.

De weg loopt langs fabrieksterreinen, tennisbanen en rozenstruiken. Er ligt een doodgereden roofvogel. Ik zie verlaten huizen, met overwoekerde tuinen, enorme sovchoz-achtige uitgewoonde gebouwen.

Hier en daar staan knallende roze, geel of oranje geverfde huizen. Met gladgeschoren grasvelden, keurige tennisbanen, onderhouden hekwerken en geruisloos sluitende poorten. Ze roepen een misplaatst zuidelijk sfeertje op temidden van de urbanisatie en door de functionele strakheid missen ze de zuidelijke losheid en levensvreugde.

Uiteindelijk loop ik langs een riviertje die in de diepte onder mij stroomt. Ik daal af en lig even later in het water dat mij koel en fris ontvangt. Ik glimlach. Als ik eruit wil klimmen breekt de opstapwortel van de boom die met z'n voeten in het water staat. Ik stort het water in. Kopje onder, nies en proest. Het kost nu wat moeite om op het droge te komen. Ik klauter, mijn handen in de aarde en om graspollen, maar even later sta ik toch op de kant me af te drogen. Dan vervolg ik m'n weg die over asfalt naar de stad leidt. Ga langs muren met gravity, watertanks in weides, opgestapelde grijze plastic buizen.

En tussendoor de gele pijl van de camino naar Santiago.

Als houvast op de route.

In de middag nadert eindelijk Oviedo centrum met de indrukwekkende kathedraal. Aan haar voet mijn albergue.

Oviedo

Maandag 1 mei 2023